De gebruikte bijenwas komt uit Nederland van een biologisch imker.
Huisbijen Apis Mellifica Huisbijen produceren de was met behulp van hun wasklieren. Zodra de was de poriën verlaat stolt de was en vormt een soort schilfers. Deze worden afgestreken met de poten, vermengt met secreet van de kopspeekselklieren in de benodigde vorm gekneed en gebruikt voor de ratenbouw. In de cellen van de raat wordt honing opgeslagen en jong bijenbroed opgekweekt. Deze cellen worden afgesloten met een waszegeltje (dekseltje).  

Bestanddelen
Bijenwas bestaat voor 70-75 % uit Cerin, een mengsel van Cerotine- en Melissinezuur, esters van meerdere oliezuren, diverse alcoholen, vitamine A en sporen van mineralen, kleur- en aromastoffen.  
 
In de zalf
Bijenwas geeft stevigheid en duurzaamheid aan de zalf.
Door vitamine A en de abiotische eigenschappen heeft bijenwas een huidbeschermende en vochthoudende werking. Het laat geen kou, nattigheid of wind door. Daardoor houdt bijenwas de lichaamswarmte vast. Toch sluit het de huid niet af. Bijenwas laat zuurstof en licht door. De bijenlarven hebben immers ook zuurstof en licht nodig.    

Gebruik door de mens
Dit product kan niet nagemaakt worden door de mens. Veelvuldig gebruik van bijenwas door de mens komt voor in alle tijden en in alle culturen.

Bijenwas wordt als emulgator en om de antibiotische eigenschappen gebruikt in sommige pharmaceutische producten, bijv. zalven en pleisters. Ook in de cosmetische industrie kent de was verschillende toepassingen. Verder kent bijenwas toepassingen in de schilderkunst, worden er kaarsen en beeldjes van gemaakt en wordt het gebruikt als leder- en meubelvet.